Ποιήματα σελίδα 2

4 εποχές 

Το καλοκαίρι περπατούσες με γυαλια 

σαν σε φιλμ νουαρ.

Κάποιος θα έχανε το φως του να γίνει φίλος στον ασπρόμαυρο σου κόσμο . 

Το φθινόπωρο 

καπνιζες αλήθειες ,όσες σε προηγούμενη εποχή δεν είπες .

Καποιος έγινε η καύτρα στο τσιγάρο να φουντώνει . 

Τον χειμώνα 

ξέσπασε πόλεμος 

και κάποιος βασιλιάς πάνω στο μεθύσι  για σένα επέβαλε Ειρήνη . 

Την άνοιξη ,

ζηλεψες τα χρώματα στα πρόσωπα των ερωτευμένων και ντύθηκες με αυτά 

Καποιος σε αγαπάει κόκκινο . 

Κάποια στιγμή μπέρδεψες τις εποχές και  τράβηξες γραμμή , παύλα εκεί που συνέχιζα να γράφω .

Καποιος δε το περίμενε.

Τον παλιόκαιρο βάλε παύλα , το καλοκαίρι θαυμαστικό να αρχίσει πάλι ο παλμός στα ύψη να χτυπάει . 
παμε για άλλο ένα γύρο εποχών , Ερωτηματικό ; 
   

 

     

 

"Τον χειμώνα σκοτώνεις περιστέρια "

Τώρα είμαι μόνη . 
Τα περιστέρια σκέκονται αμέριμνα στη γραμμή . 
Σημεια στίξης σε αόρατη πρόταση .

Στις γραμμές τις ΔΕΗ έστεκε η Τέχνη μου . 
Σου μίλησε αυτή . 
Τωρα είμαστε μαζί .

Τα περιστέρια ακόμα εκεί . 
Νοτες στις γραμμές τις πέντε .

Μιλώ για συνουσία μυστική . 
Εβαλα εγώ τις λέξεις . 

Απεδωσες τη μουσική . 
Τωρα είμαι μόνη .

Καμια γραμμή .

Κανενα περιστέρι .

Έφυγε το καλοκαίρι . 
Και η ομοιοκαταληξία θα πάψει για μένα να έχει σημασία .

Ας πιάσει βοριάδες και νοτιάδες 

απο τους τρελούς ανέμηδεςσνα σηκωθεί το κύμα με περίσσεια χάρη να με πάρει . 
Σε οποία φορτουνα μπορούσε να απλωθεί η ψυχή  και όπου μαζί της το κορμι . 

"Poesie " 

Ποίηση , δεν ειναι απλά μια πόρτα ανοιχτή .

Ποίηση είναι και ένα σπασμένο παράθυρο 

που μπάζει λίγο κρύο . 
Ο άνεμος που τρυπώνει μέσα ,

σφυριζει ενοχλητικά .

Πιασε το "ΠΡΕΠΕΙ" από το γιώτα 

και γδάρε το ίσα με το πι . 
Ποίηση ειναι εδω να ,αυτό το παράθυρο 

ραγισμένο από του χρόνου το πέρασμα ναι μεν , 

περιστοιχιμενο με τα κάγκελα που το αγκαλιάσαν τα άνθη ,αλλά δε .

Ποίηση ειναι  ένα παράθυρο με κάγκελα που το αγκάλιασαν άνθη και 

αντί να λυγιζεις τα κάγκελα της μιζέριας 

για να διαπεράσουν οι ανοιξιάτικες μυρωδιές , αφήνεις τα αναπνέουν τα κάγκελα και οχι εσυ . 
Γιατι έτσι σου αρέσει πιο πολύ ,γιατί έτσι ειναι ποίηση . 

Μπλε θέα 

θέλω να είμαι αυτή η μπλε θεα . 
Θέλω να είμαι οι μπυρες που τους φίλους θα μεθύσουν ένα βράδυ τέτοιο . 
θελω να είμαι η ταράτσα που θα ακουμπήσουν τα ημίγυμνα σώματα τους αν ειναι καλοκαίρι . 
Ή η κουβέρτα που τυλίγονται αν ειναι χειμώνας .

Θέλω  να είμαι αυτό το αστέρι που θα δείξουν και η ευχή που θα κάνουν ,θα γίνει σκοπο της ζωής τους . Με αλλά λόγια ,θα βάλουν σκοπο να το φτάσουν . Τι άλλο ; 
θελω να είμαι τα γέλια τους και οι λίστες αναπαραγωγής τους .

και θέλω να ανήκω στο ηχοχρώμα της λαλιάς τους ,την ώρα που τραγουδάνε . 
Αν ήμουν το τραγούδι τους ,θέλω να χωρέσω το ταξίδι μου σε όλης της πόλης τα στενά . 
Θελω να γίνω γιορτή και να τους ξυπνήσω όλους .

Θέλω ακόμα να γίνω η αλληλένδετη αγκαλιά τους .

Η πρώτη αχτίδα ηλίου που θα σπινθηρίσει και θα γαργαλήσει τις κουβαριασμένες ψυχές τους . 
Σε τόσο όμορφα θέλω ,θέλω να λανθάνει το σε θέλω . 

Η τέχνη μέσα μου 

Καλώς ήρθες και πάλι να ακουμπάς τη Σελήνη σου στα αστέρια μου . 
Δως μου τη μοναξιά σου να την κάνω κομπολόι ,

τις ώρες που μου λείπεις να μετρώ . 
Να γίνω εγώ το κομπολοι , να σπάσω σε χάντρες 

σε χάντρες του ουρανού . 
Θα με σπάσω σε χάντρες αργά μισή , η Αστερω. 
Τοσοδουλες υποστασεις 

Θα τις αφήσω ελεύθερες , κυνηγητό να παίζουν 

να δω ποια θα τρέξει πρώτη το φως σου να αγκαλιάσει (αχ δε ξέρω ) .

Μου λείπεις και κανένα άλλο ηχοχρωμα φωνής εκτός από το δικό μου ,δε τόλμησε έτσι να στο φωνάξει . 
Η γη παίρνει από την χαρά μου ,

να γινει σβούρα , να πετάξει . 
Κοιταξε να δεις ; Αν δε σου φτάνω ...

Μπορω να δώσω παραπάνω . 
Θα γίνω η παρέα σου στο σκοτάδι . 
Το φως , ο ήλιος και το φεγγάρι σου . 
Θα γίνω και η φιλμ νουαρ στη μουσική σου .
Θα γίνω όλα αυτά που φοβάσαι να μη χάσεις . 
Θα γίνεις το χαρτί που τόσο να γεμίζω αγαπώ . 
Θα γίνεις το στύλο που απόψε στα χέρια μου κρατώ .

Θα γίνεις όλα αυτά που φοβάμαι να μη χάσω .

Γιατι μου λείπεις πριν τη χαραυγή που προετοιμάζομαι για σένα . 
Μου λείπεις γενικά πριν το ξημέρωμα ,γιατί λίγα δευτερόλεπτα παιχνιδιαμου μετά μας τυφλώνει ο ήλιος ψέμα . 
Καλλιθεα κάθε που το νικάμε ,

την έβδομη ώρα της ημέρας και πιο μετά ,

αν τα καλοκαιρια μας καλά θυμάμαι . 

Erstelle deine eigene Website mit Webador